هرچه از دل برد روزگاران                         كی برد مهرت از دل معلم

خشت خشت بنای وجودم                      می شود با تو كامل معلم

شمع جانت چو زد آتش عشق                 در همه تار و پودم معلم

كی ز یادم رود یك زمانی                         در كلاس تو بودم معلم

مهربانی تو آسمانیست                          اخم تو جزیی از مهربانیست

درس تو در عمل ای معلم                        مشعل جاده ی زندگانیست

با تو می خندم و می شوم شاد               از تو دور هر غم و غصه ای باد

تا كه با شادی و كوشش ما                    خاك ایران شود جمله آباد

مانده در خاطرم اولین درس                     جمله تا نكته ی آخرین درس

با سلام و به نام خداوند                         درس تو هر زمان بهترین درس

سرزد از ما اگر اشتباهی                       با تو كوهی نشد خرده كاهی

معذرت خواهی و قول ما بود                  وقفه ی لازم بین راهی

باغبانی تو وما نهالیم                          با انر‍‍ژی پر از صد سوالیم

فكر تو در گلستان دانش                      اینكه ما هر زمان در چه حالیم

چاره ی مشكل ما تو هستی               آن عزیز دل ما تو هستی

مثل یك كوزه ساز زبر دست                 آشنا با گِلِ ما تو هستی

روز تو روز شكر خداوند                        پیش هر كس كه باشد خردمند

بوسه بر دست تو هم سپاس              اینهمه پند و اندرز و لبخند

من ستایشگر كوشش تو                    پرورش دادن آموزش تو

پخته هر خشت خامی درونِ                كوره ی عشق و با آتش تو

انبیا راه آنها ادامه                               با تلاش زیاد تو دارد

ریشه كن كردن جهل و ظلمت              بستگی با جهاد تو دارد